Dit is een leuke anekdote, uit alles is op te maken dat Opa vd Valk zich veel op de Vinkeveense plassen bevond, om turf en heel veel veenaarde te halen voor ons potgrondbedrijf, toen nog in de Koningstraat. Op een van die reizen gebeurde het volgende:
Opa had altijd last van zijn ondergebit, dat zat nooit goed, hij zette dit dan ‘s avonds voor het slapen in een bekertje op de roef. Maar helaas wat gebeurde
Vriendenzorg, de schuit van Opa vd Valk
er op een ochtend, niet denkende dat zijn ondergebit in het bekertje zat, gooit hij het water in de Vinkenveense plassen. Dat was wel pech hebben want het is daar wel 4 a 5 meter diep, daar zat hij zonder ondergebit, ik had dat gezicht wel eens willen zien. Maar wat deed die slimme man: hij maakte een duidelijk merkteken op de kant, waar het was gebeurd. Hij nam bij de volgende reis een lange baggerbeugel mee, en ging op precies dezelfde plaats liggen waar het gebit de plassen in ging, en ging daar heel voorzichtig baggeren. Hoelang hij bezig geweest weet ik niet, maar op een gegeven ogenblik had hij beet, en lag zijn ondergebit op of in de beugel.
Ik heb zo het vermoeden dat de Heilige Antonius vlak naast hem heeft gestaan, want dit is toch zeker een wonder. Hij heeft daarna nog vele jaren genoten van zijn verzopen gebit.
Een ring gevonden!
Mijn vader Theo vd Valk
Aan die hele schuit met turven is nog een bijzonder anekdote aan toe te voegen.
Als de schuit geheel leeg is verkocht dan houd je altijd een laag afval over, stof, kleine stukjes turf enz. Dat werd toen gewoon overboord gegooid hup de sloot in, niemand die daar toen naar omkeek, van milieuvervuiling had nog niemand gehoord. Terwijl ik daarmee bezig was met een grote schop, zag ik ineens iets schitteren in het afval. Ik raapte een halve turf op en daar zat warempel een glinsterende damesring in verborgen, met een zeer oude stempelsteen erin. Zoiets waar je vroeger mee een stempel in de lak perste, waarschijnlijk door een of andere gravin in heel vroegere tijden in de Vinkenveense plassen verloren. Ik ben ermee bij verschillende mensen geweest die verstand hadden van oudheden. Ook wethouder Jan Emmens, die goed op de hoogte was van oudheden, kon hem niet thuisbrengen. Nu met het TVprogramma “Tussen Kunst & Kitsch” zou het misschien wel lukken, maar dat lukte toentertijd niet. Omdat de steen iets beschadigd was en ook gebroken, hebben we er een andere steen in laten zetten, de echte steen die erin heeft gezeten is helaas na jaren onvindbaar.
